LAAT JE VERVOEREN …

Granada: mijn echte school

Het Erasmusjaar in Granada: een ijkpunt in mijn verhaal. Want er is een ‘voor’ en een ‘na’. Boeken hadden me al best veel geleerd over de Spaanse taal en cultuur tijdens mijn Romaanse studies. Maar dan – ik kon Spanje proeven. En voelen. Nee, aanraken. Granada werd mijn klaslokaal, met echte begroetingen in de supermarkt. Met winterse weekends in de dorpen van mijn Andalusische vrienden waar de elektrische vuurpot onze voeten verwarmde – en de babbels onze harten. ‘Leren’ kreeg een nieuwe dimensie. Nu voelde ik Spanje leven. Ik kwam tot leven. En Spanje belandde in mijn hart.

Leren door te ervaren

Leren is een rode draad doorheen mijn loopbaan. Dat gaat zo, als je beide ouders bevlogen  leerkrachten zijn. Zoals mijn moeder die naast het curriculum van de naailes haar leerlingen ook leerde kloklezen en wisselgeld berekenen. En mijn vader die zijn leerlingen het leven van de rechtbank ter plaatse leerde kennen. Na mijn eigen studententijd werd de klas ook mijn werkplek. Ik hield van die plek, midden in een groep. Ik hield van de kennis, die ik nu ook kon doorgeven. Maar de leerkracht in mij wilde uitbreken. Patronen doorbreken, dat vooral. Want draait leren niet om ervaren en onderdompelen?

Leren wordt leuk

Toen ruilde ik het schoolgebouw in voor mijn eigen Spaanse thuisklas, met creatieve lessen en speelse oefeningen. De les woordenschat in de vorm van ‘Time’s up’ is altijd een favoriet. Of een opfrissing van taal en cultuur in de Spaanse versie van ‘De slimste mens’. Of jij kruipt in de huid van je idool en we maken een Een taal leer je door te doen. En leren is echt weer leuk! “Dit is mijn wekelijkse me-time.” Mijn cursisten dat horen zeggen, geeft me het warmste gevoel.

Een glimlach gloeit vanbinnen,
wanneer ik merk hoeveel jullie leren zonder het te weten.

Persoonlijk en doelgericht

Als leerkracht stak ik lessen in mekaar voor grote klasgroepen. Maar bereikte iedereen dan wel zijn individueel doel? Dat knaagde. Als taalcoach kan het concreter en persoonlijker. Neem nu de Erasmusstudent die naar Peru trekt. Of de cursiste die haar Panamese partner (én schoonmoeder) dolgelukkig maakt met de vorderingen in de Spaanse lessen.

Mensen inspireren om hun plannen waar te maken en intussen mee dromen, mee hopen, mee leven:
dat maakt me gelukkig. Daar doe ik het voor.

Wie reist, ziet meer

Niets kan natuurlijk tippen aan de wijdse klaslokalen van het Spaanse land. Van alle Spaanstalige landen! En van Andalusië in het bijzonder … Daar voel ik me als een vis in het water. In mij vind je geen reisleider met encyclopedische monologen en een paraplu in de lucht. We gooien het over een andere boeg. Zoals de boottocht in de haven van Duinkerke. Met een quiz aan boord, elk in een personage. We hebben nogal wat afgelachen. En gezongen! Niemand vergeet nog dat Jan, Piet, Joris en Corneel geen zeerovers waren maar kapers, die in oorlogstijden boten met toestemming overvielen. Maar weet je, de warmste glimlach gloeit stiekem vanbinnen, wanneer ik merk hoeveel jullie leren zonder het te weten.

Portret: Edith Vandromme | www.edit-h.be

Wil jij je laten onderdompelen in de Spaanse taal en al doende leren?
Voel jij ook die goesting om in een reisavontuur te duikelen?